/Elizabeth Stuart Phelps/
Pragnąc, możliwie najefektywniej, osiągnąć założone cele (biznesowe, organizacyjne, osobiste), całą naszą uwagę koncentrujemy na ostatecznym wyniku. Perspektywa dotarcia do „mety”, projekcja efektów i pozytywnego zakończenia dodaje nam sił i chęci do działania. Czujemy się dobrze i pewnie, kiedy nasz cel jest jasno określony, a my, dysponując niezbędnymi narzędziami, wiedzą czy mając świadomość wsparcia, możemy oddać się jego realizacji.
Osiąganie założonych wyników, celów – w szczególności biznesowych i organizacyjnych – to proces. Z jednej strony stresujący, wymagający zaangażowania, czasami poświęcenia, z drugiej jednak przynoszący niezwykłą satysfakcję i pozwalający na wszechstronny rozwój.
Myśląc o efektywności i komforcie własnej pracy, jak i pracy wszystkich pozostałych osób współtworzących naszą organizację, warto kompleksowo przygotować się do realizacji celów czy przeprowadzania zmian. Tym bardziej, że praktyka i nauka dostarczają nam konkretnych metod i narzędzi, dzięki którym będziemy w stanie zaplanować i przeprowadzić wszelkie projekty!
Nowatorskim, a jednocześnie skutecznym i zapewniającym długotrwałe efekty podejściem jest zarządzanie wynikami poprzez ludzi. Koncept ten łączy w osobie wiele metod, które oscylują wokół wartości, kultury organizacyjnej i kapitału ludzkiego, a samą organizację traktują jako relacyjną całość. Kluczowym i innowacyjnym procesem w obrębie tego stylu zarządzania jest rama zarządzania. Rzetelne przejście przez wszystkie etapy procesu (przygotowanie, diagnoza, realizacja, podsumowanie) nie tylko dostarcza nieocenionej wiedzy na temat rzeczywistego funkcjonowania naszej organizacji, lecz także pozwala zidentyfikować i wyzwolić nieujawniony dotąd potencjał. Rama zarządzania to projekt autorski, a wykorzystywane w nim narzędzia i metody są każdorazowo indywidualnie dobieranie i dopasowywane do potrzeb konkretnej organizacji.
Kolejnym nowatorskim trendem, o którym z pewnością warto wspomnieć, poruszając tematykę osiągania wyników przez wykorzystanie potencjału ludzkiego, jest model psychologii pozytywnej. Jest to stosunkowo młoda koncepcja psychologiczna (koniec XX w.), której prekursorem był prof. Martin Seligman. Szybka akceptacja nurtu psychologii pozytywnej w społeczeństwie amerykańskim, wśród mieszkańców Europy Zachodniej i w Skandynawii zaowocowała wykształceniem się podobnego trendu w naukach o zarządzaniu – i tak od 2003 r. możemy mówić o pozytywnym zarządzaniu (POS – Positive Organizational Scholarship).
Model psychologii pozytywnej pozwala na odkrycie mechanizmów skutecznych działań w obszarze dotychczasowych doświadczeń, poprzez identyfikację i integrację roli logicznego umysłu i emocji. Daje szansę zrozumieć i wykorzystać siłę kryjącą się za emocjami, uczy godzić ją z potrzebami logicznego umysłu i dostosować do realiów środowiska w drodze do osiągnięcia celu.
